Categorieën
Column Narcis en Hedon Verhaal

narcis en hedon: drippen op je scherm

Ik schrik hier van, ja. Ik ben een dorpsjongen, dat kan er mee te maken hebben natuurlijk. Vroeger, in groep 8, bedacht ik dunbevolkte eilanden met een beekje links en rechts, in het midden een heuvelrug voor wat zondagse recreatie, maar veel meer mocht er niet gebeuren. Bovendien moest de legenda ook nog wat subtiele geheimen vertellen en ik wilde dat dit allemaal op mijn kladblok paste. Het Rien Poortvlietgehalte was hoog. Maar als gezegd: ik schrik hier van. Ik zie kilometers neonlicht, teloorgaand geluk op te weinig vierkante meters, bruin leidingwater, moord, uitbuiting, armoede, kots: een niet te redden demografisch pandemonium.

 

Was ik nog niet aan de drank, dan trok ik er nu eentje open.

 

Na alle interne ophef wend ik me dan eindelijk tot Google: gans ander verhaal! Het moet een zintuigelijk landschap voorstellen, iets met lavendel, een hangende mistbank, wat verdwaalde twijgen en denk er voor de zekerheid nog even een voorbije storm bij. Goed, toegegeven: ik heb heel slordig gegoogeld. Lezer, vergeef me: jij bent je ook kapot geschrokken. Het is ook niet niks. Jij en ik leven in een tijd waar we een niet te tellen hoeveelheid lijntjes naar elkaar uitgooien. We swipen onze duimen de vaantjes, we drippen ons op ons stukje glas door memes, draadjes en andere ruis en op elk moment  van de dag wordt er wel een klodder naar ons gedript.

 

Gemiddeld 221 keer per dag. Dript dat tot je door?

 

Dus of het even wat prikkelarmer mag, met je Lavender Mist. Natuurlijk had ik een ander werk kunnen kiezen, maar het leek me aardig als mijn lievelingsmeisje een werk zou kiezen. Dit is wat ze koos. De schat. Want dat is ze, dat mag je best weten, lezer. Zij ziet dingen die deze dorpsjongen niet ziet. Zij begrijpt beelden waar ik geen vat op krijg. Waar de gekte me nabij is als ik naar werk van ‘the Dripper’ kijk, legt zij juist op moederlijke wijze verbanden tussen drinkend verdriet en vernieuwingsdrang. Alles zonder oordeel. Kijken is pas echt een kunst.

 

Ja, lezer, zo bekomen we weer wat van de schrik.

Copyright © 2024 Jos Mans