In retrospectief tamelijk belangwekkend gebleken fragment uit mijn reisdagboek:
15 februari 2016
De zon laat zich al stevig gelden. Goed gegokt, goed geboekt. Ze glimlacht naar me. De stad is nog niet vergeven met de smerige berg toeristen die zich later in het jaar over Rome zal uitstorten. (Als een berg stront, feitelijk. U mag dat overdreven vinden, maar Rome denkt daar anders over.) De grandeur van de stad is voelbaar en stijgt nu nog boven zichzelf en haar zeven heuvelen uit.
Hand in hand lopen we het Piazza Navona op en dan gebeurt het: voor het eerst zie ik Bernini live. In de Vierstromenfontein hebben zich een aantal machtige bovenlijven verzameld rond een voor mij niet al te interessant obelisk (moeilijk woord voor ‘punt’.) Het gaat me om die lijven, die vlezige ledematen, die bonken van bovenbenen, die onwaarschijnlijke kracht die is uitgehouwen door de maker. Natuurlijk, voor ik vertrek sla ik als ieder ander de reisgidsen open met de bekende plaatjes en zie ik ook de Bernini’s en dan, tsjah… barok hè: aardige versierseltjes, maar ook een beetje overdreven, beetje te groot ook allemaal. Op voorhand aardig, maar meer dan er één pistache-bolletje weglikken lijkt me niet nodig.
Nee, dan het vleesgeworden marmer van Bernini. Dat móet je live zien! Ik voel de fonteinfiguren naar me grijpen. Dit is andere koek…
Nu ik mijn veel te barokke woorden weer lees, lach ik en knik ik. En geef ik mezelf nog steeds gelijk.
Wat weken geleden keek ik naar De Mart (minder goed bekend als Mart Smeets) en zijn saluut. Hij zei de woorden tegen Matthijs die ik in februari schreef: ‘dat móet je live zien!’ Het mag wel eens gezegd: De Mart heeft gelijk. Er worden wel eens aardige muziekjes geschreven, de Nachtwacht van Rembrandt doet leuk mee en de beelden van Bernini (‘Dat móet je li…) benaderen het, maar het grootste kunstwerk van de hedendaagse tijd zijn de bovenbenen van Dafne: die móet je live zien!
Afgelopen week vrat ze de Olympische baan in Amsterdam op, gister ging ze vrolijk verder met een ererondje door Monaco (en won ze in een rustige 10,94) en in augustus rennen de bovenbenen van Dafne de Olympische finale 100 en 200 meter. Deze bovenbenen zullen geschiedenis schrijven, wat ook een kunststukje is als dat zou lukken, overigens. Wat mij betreft zetten we die bovenbenen op een sokkel, midden op de Neude.
Dafnes marmergeworden vlees.
Dat móet je live zien!