Een mengeling van zweet en regenwater doet zijn benen glimmen. Zo rustig en soepel als hij nu de straat in rijdt, terugkerend van zijn trainingsrondje, zo bonkig en vol vuur zag ik hem vorige week zondag in de koers proberen, proberen en nog eens proberen. Ooit was ik een meisje van dertien, Ken, nieuwsgierig en vol opwinding om de kleinste dingen. Als mijn vader weer eens een nieuwe fiets had gekocht, als mijn oudere broer meedeed aan de plaatselijke kermiskoers, als ik een bidon had bemachtigd van een paar glimmende benen… Lees hier verder.
Categorieën
#30 lieve ken
